powodzenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pomyślny, korzystny bieg spraw, udawanie się działań, zamierzeń; też: sukces, pożądany rezultat czegoś; szczęście, pomyślność : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powodzenie — n I 1. rzecz. od powodzić. 2. «pomyślny obrót rzeczy, szczęście, sukces, pożądany wynik» Niespodziewane, szalone, wielkie, zasłużone powodzenie. Powodzenie wyprawy. Powodzenie w handlu, w interesach, w nauce, w polowaniu, w zawodzie. Trud,… … Słownik języka polskiego
z powodzeniem — → powodzenie … Słownik języka polskiego
dane — Mieć (wszelkie) dane... «mieć duże szanse na powodzenie»: Brecht stał się (...) więc najbardziej samotnym poetą Niemiec, choć marzył o tym, i miał dane, by stać się bardem zwykłych ludzi. M. Dziewulska, Artyści. (...) sztuka miała wszelkie dane… … Słownik frazeologiczny
gwiazda — 1. Czyjaś gwiazda gaśnie «ktoś przestaje być popularny, traci szczęście, powodzenie, sławę»: Widzę od paru lat, jak powoli gaśnie moja gwiazda i ja gasnę. T. Konwicki, Świat. 2. Gwiazda przewodnia «ideał, do którego się dąży, cel przyświecający… … Słownik frazeologiczny
fortuna — ż IV, CMs. fortunanie 1. blm «los, dola, traf, zwłaszcza dobry los, szczęście, powodzenie» Ślepa fortuna. Dary, łaski fortuny. Kusić fortunę. Fortuna uśmiecha się do kogoś. ◊ Dziecię, ulubieniec, wybraniec itp. fortuny «człowiek cieszący się… … Słownik języka polskiego
opuścić — dk VIa, opuszczę, opuścićcisz, opuść, opuścićcił, opuszczony opuszczać ndk I, opuścićam, opuścićasz, opuścićają, opuścićaj, opuścićał, opuścićany 1. «zmienić położenie czegoś przez skierowanie ku dołowi; zniżyć, zwiesić, spuścić» Opuścić rękę.… … Słownik języka polskiego
szczęśliwy — szczęśliwywi, szczęśliwywszy 1. «mający szczęście, powodzenie, doznający szczęścia, pełen szczęścia, uszczęśliwiony; wyrażający szczęście» Szczęśliwi ludzie. Szczęśliwe oczy. Szczęśliwy uśmiech. Być szczęśliwym w małżeństwie. 2. «przynoszący… … Słownik języka polskiego
zrobić — dk VIa, zrobićbię, zrobićbisz, zrób, zrobićbił, zrobićbiony 1. «wykonać, wytworzyć, wyprodukować coś; przyrządzić, sporządzić coś» Zrobić sweter na drutach. Zrobić komuś obuwie. Zrobić szafę, półki. Zrobić model czegoś. Reżyser zrobił dobry film … Słownik języka polskiego
Бакалович, Степан Владиславович — У этого термина существуют и другие значения, см. Бакалович. Степан Бакалович Stefan Bakałowicz Дата рождения … Википедия
dar — 1. Dar fortuny, losu «cecha człowieka, która może mu przynieść w życiu powodzenie; także: zdarzenia, okoliczności pomyślne dla człowieka, zaistniałe bez jego wysiłku lub udziału»: Wiedział o swojej niewątpliwej urodzie i zdawał się ten dar losu… … Słownik frazeologiczny
